Co to jest kurs KPP

Idea kursów Kwalifikowanej Pierwszej Pomocy powstała w 2006 roku. Głównym założeniem było ujednolicenie wiedzy i umiejętności służb, które jako pierwsze mają do czynienia z poszkodowanymi w wypadkach. Dlaczego? Bo to właśnie pierwsze minuty decydują o przeżyciu, podobnie jak konkretne działania podejmowane przez policjantów, strażaków, ratowników wodnych czy górskich. Na czym więc polega kurs KPP?

Kurs KPP skierowany jest głównie do osób należących do jednostek współpracujących z Państwowym Systemem Ratownictwa Medycznego, które na co dzień zajmują się niesieniem pomocy, służbą społeczeństwu lub szeroko pojętym bezpieczeństwem. Celem szkolenia jest nabycie i poszerzenie wiedzy z zakresu pierwszej pomocy przedmedycznej, zapoznanie z procedurami postępowania w poszczególnych zdarzeniach, a także przygotowanie na trudne i często niebezpieczne sytuacje, z jakimi mogą się spotkać w pracy.

W zależności od środowiska pracy kursantów, podczas szkolenia ćwiczone są zdarzenia spotykane na co dzień i charakterystyczne dla ich pracy. Jednak procedury szkoleniowe dla wszystkich służb są takie same.

Kurs Kwalifikowanej Pierwszej Pomocy trwa 66 godzin, podczas których kursanci zdobywają wiedzę i umiejętności z zakresu: resuscytacji krążeniowo-oddechowej, przyrządowej i bezprzyrządowej tlenoterapii, tamowania krwotoków i opatrywania ran, unieruchamiania złamań oraz zwichnięć, ochrony przed wychłodzeniem lub przegrzaniem, prowadzenia wstępnego postępowania przeciwwstrząsowego, ewakuacji z miejsca zdarzenia, wsparcia psychicznego i prowadzenia wstępnej segregacji medycznej. Kurs obejmuje również postępowanie przy podejrzeniu takich stanów, jak: zawał, udar, cukrzyca zdekompensowana, zatrucie, podtopienie czy zadławienie.

Zakres szkolenia

W trakcie kursu uczestnicy poznają zastosowanie i działanie sprzętu, na którym później będą pracować w swoich jednostkach. W ramach opatrywania ran i krwotoków kursanci uczą się prawidłowego zakładania opatrunków osłonowych i uciskowych, korzystania z chusty trójkątnej, opatrunku wentylowego. Przy zaopatrywaniu złamań i zwichnięć korzysta się z szyn Kramera, szyn i materaca podciśnieniowego, a przy podejrzeniu urazu wielonarządowego oraz uszkodzenia kręgosłupa z deski i kołnierzy ortopedycznych oraz kamizelki KED. Ważnym elementem szkolenia jest opanowanie posługiwania się workiem samorozprężalnym, rurkami ustno-gardłowymi, maskami krtaniowymi i twarzowymi, zestawem do tlenoterapii, wskaźnikiem CO2 w wydychanym powietrzu, defibrylatorem AED, ssakiem ręcznym, aparatem do płukania oka czy opaską taktyczną.

Egzamin Państwowy

Kurs kończy się egzaminem państwowym, składającym się z dwóch części – teoretycznej i praktycznej. W pierwszej części kursanci odpowiadają na zestaw pytań jednokrotnego wyboru z zakresu Kwalifikowanej Pierwszej Pomocy, których treść dostępna jest na stronach rządowych. Aby pozytywnie zaliczyć część teoretyczną, dopuszczalne są tylko trzy błędne odpowiedzi. W drugiej części kandydaci na ratowników muszą zmierzyć się z zadaniem wyznaczonym przez komisję egzaminacyjną, polegającym na prawidłowym zastosowaniu procedur w danej sytuacji. W skład komisji, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych oraz Ministra Obrony, wchodzą: koordynator ratownictwa medycznego służby, konsultant wojewódzki w dziedzinie medycyny ratunkowej oraz przedstawiciel podmiotu szkolącego.

Zaświadczenie o uzyskaniu tytułu „Ratownika” wydawane jest na okres trzech lat. Po tym czasie konieczne jest przejście recertyfikacji, która ma na celu nie tylko odświeżenie wiedzy, ale również zapoznanie z nowymi procedurami. Zgodnie z Rozp. MZ z dn. 3.12.2019 r. do recertyfikacji ma prawo przystąpić osoba posiadająca zaświadczenie, którego termin ważności upływa nie później niż na 3 miesiące od dnia, w którym przystępuje do egzaminu pod warunkiem, że osoba ta jest zatrudniona w jednostkach współpracujących z systemem lub pełni w nich służbę, lub jest ich członkiem.

Recertyfikacja trwa zwykle jeden dzień i kończy się egzaminem potwierdzającym tytuł Ratownika.